“Ik heb hier terug wat de rust gevonden na al die ziekenhuisopnames”
Na een langdurige ziekenhuisopname bleek ik nog niet voldoende hersteld te zijn om terug naar huis te gaan. Ik woon alleen, mijn man is al overleden. Zo ben ik dan hier op kortverblijf terecht gekomen.
In eerste instantie was er sprake om op revalidatie te gaan naar de kust, waar ik dan dichtbij mijn kinderen zou zijn. Maar eigenlijk blijf ik liever hier in Zottegem, vandaar de keuze voor De Bron.
Ik woon in Zottegem op een appartement op het eerste verdiep en ik heb regelmatig contact met de andere bewoners. We zorgen allemaal wat voor elkaar. Ik woon daar graag, maar ja, het moet te doen zijn hé. Ik heb nu wat tijd om na te denken hé. Ze hadden al eens gesproken van een assistentiewoning, maar je bent daar ook alleen natuurlijk.
Het is vooral de schrik die erin zit om naar huis te gaan. Schrik omdat ik teveel hulp moet hebben. Het zijn niet altijd dezelfde personen die je komen helpen, met de ene klikt dat dan al wat beter dan de andere, je kan dan niet altijd een babbeltje doen… Ik zit dus met veel vragen momenteel. Mijn kinderen zeggen ook dat ik die beslissing zelf moet maken, waar ik mij het beste bij voel. Maar het is niet gemakkelijk. Je weet het ook niet voor je het ondervindt hé, wat het beste is.
Ik kan me er hier wel in stellen om hier te zijn in De Bron. Ze zijn vriendelijk, het eten is goed en ik word ook goed verzorgd. Ik heb lange tijd geen zin gehad in eten, het is maar sinds ik hier ben dat het precies terug wat beter gaat. Ik heb hier terug wat de rust gevonden na al die ziekenhuisopnames. Ik kan me wel bezig houden door de dag. In de namiddag is er altijd iets te doen, en ik ga dan mee. Tegen 16u ben ik dan terug op de kamer en ondertussen is er een feuilleton op TV en zo passeert het wel snel. Het is natuurlijk wel anders dan thuis, daar deed ik alles nog zelf: mijn boodschappen, mijn betalingen en mijn papieren… maar dat heb ik ondertussen ook wat doorgegeven aan mijn zoon. Ik deed thuis ook regelmatig kruiswoordraadsels, maar daar heb ik nu precies geen geduld meer voor. Het zal misschien wel terugkomen als ik me terug wat beter voel en me wat beter kan concentreren. Het is nog te vermoeiend. Ik zal eerst nog wat tijd nodig hebben om terug op mijn positieven te komen. Ik voel dat rusten nog het beste is momenteel.
V.D.L J. bewoner kortverblijf